Verstext
Kenne im Eichwald es Zwärgli
heisset Pugrapi und dienet
alltag sim König mit Freude
Wo ne zum Steizwärg bestimmt.
Hüt is dr Eichboum si Wärchplatz
wo nümme chräftig wott wachse,
streckt sini strämmige Wurzle
starch gäg’ne stärchere Stei.
Hammer und Meissel Pugrapi
grift, und mit chräftigem Chlopfe
spaltet em Stei sini Flächi
breit, und die Wurzle hett Platz.
Witer id Ärde no wachse
mues si, zum Grundwasser abe
sueche e rinnendi Quälle
süferli unter em Stei.
Sött üse Eichboum no wachse
höcher, ids Liecht obenuse,
brucht är mängs tusigi Wurzle
chräftige Stand sine Bei.
Da bi de Boumbei Pugrapi
schaffet u stosset vil Stunde.
Steine z verchlopfe u z‘spränge
Würzeli pfläge git z tue!
Luschtig, heis unde die Zwärge,
sälte ische eine eleinzig,
chenne mer erscht de Pugrapi
itze, no mänge chasch gseh!
Fischter u chalt isch es dusse
Ärde im Frost sine Hände.
Wo sech es Wasser hett gwället
glänzts hüt christallig vo Isch.
Gspüre mir itzt wie ne Wurzle
witer i’d Ärde sech wüelet,
wachset i finere Spitze,
warmets grad unter em Wald.
Huldiguld isch em Pugrapi
glichgsinnte gäbige Brueder,
sammlet im silberne Chessel
Liecht vo de Wurzle wo tropft.
Summers het’s Guld vo dr Sunne
gwarmet dr Eich eri Blätter,
witer id Äscht isch es grunne
chunnt bi de Wurzle hüt a.
Glänzets u lüchtets im Chessel
Huldiguld rüeft sine Zwärge.
All chömed gleitig vom Chrampfe
Liechtspiis git chräftigi Gstalt!
